لبیک یامهدی...

شاید آن روز که سهراب نوشت …

تاشقایق هست زندگی بایدکرد…

خبری از دل پردرد گل یاس نداشت…

باید اینجور نوشت:

هرگلی هم باشد چه شقایق چه گل پیچک ویاس

تانیاید گل نرگس زندگی دشوار است…

فرض کن حضرت مهدی برتو ظاهر گردد..

ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی؟؟!!

باطنت هست پسندیده ی صاحب نظری؟!؟!

خانه ات لایق اوهست که مهمان گردد؟؟

لقمه ات درخوراوهست که نزدش ببری؟؟؟

پول بی شبهه ز همه داراییت…

داری آن قدر که یک هدیه برایش بخری؟؟!

حاضری گوشی همراه توراچک بکند؟

باچنین شرط که درحافظه دستی نبری؟؟

واقفی برعمل خویش توبیش ازدگران؟؟؟

می توان گفت توراشیعه ی اثنی عشری…

اللهم عجل لولیک الفرج…

عشق یعنی باخداتنهاشدن…

چه لذتی داره دعابرای مهدی فاطمه <سلام الله علیها>

مخصوصا اگه یه معادله ی ریاضی هم توی اون دعا باشه:

اللهم عجل لولیک الفرج = خراشیدن صورت ابلیس…

دلت میاد ازخراش انداختن صورت ابلیس جابمونی؟!!!

پس بگو اللهم عجل لولیک الفرج…

یامهدی…

یاریمان کن سرباز راه توباشیم نه سربارتو…